Τρίτη 24 Ιουλίου 2007


ΑΠΟΡΙΕΣ ΙΙ


Το δέος είναι ο,τι καλύτερο διαθέτει ο άνθρωπος.
Όσο κι αν οι αισθήσεις του εξοικειωθούν
με τον κόσμο,
πάντα το αχανές θα τον συγκινεί βαθειά.
J.W. von Goethe


Τον Αύγουστο του 1610, ο Γαλιλαίος έστειλε ένα μυστικό μήνυμα στον φίλο του Τζουλιάνο των Μεδίκων στην Πράγα. Το κείμενο, μια ακατανόητη ακολουθία γραμμάτων του λατινικού αλφαβήτου (αν και από το 13ο έως και το 17ο διαβάζεται η λέξη ΡΟΕΤΑ) αναγραμματισμός της φράσης με την οποία ανήγγειλε την τελευταία αστρονομική του ανακάλυψη, ήταν το εξής:

SMAISMRMILMEPOETALEUMIBUNENUGTTAURIAS

Με αυτό το τέχνασμα διασφάλισε ο Γαλιλαίος την πατρότητα της ανακάλυψής του χωρίς να την αποκαλύπτει ανοικτά, όπως έκανε μερικούς μήνες αργότερα. Το κρυφό νόημα του μηνύματός του ήταν

ALTISSIMUM PLANETAM TERGEMINUM OBSERVAVI
(Παρατήρησα τον υψηλότερο τρισχιδή πλανήτη)

Αυτός ο «υψηλότερος πλανήτης» ήταν ο Κρόνος (ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτων έμελλε να ανακαλυφθούν) και ο Γαλιλαίος, εξαιτίας της ανεπαρκούς ισχύος του τηλεσκοπίου του, είχε εκλάβει τις άκρες του δακτυλίου του ως δύο δορυφόρους.

Εν τω μεταξύ, ο Kepler αποκρυπτογράφησε το ανάγραμμα και είχε καταλήξει σε μια λύση, που ο ίδιος την χαρακτήρισε σαν βάρβαρο λατινικό στίχο:

SALVE UMBISINEUM GEMINATUM MARTIA PROLES
(Χαίρετε, μαινόμενοι δίδυμοι, βλαστάρια του Άρη)

Κι έτσι έφτασε στο συμπέρασμα πως ο Γαλιλαίος είχε ανακαλύψει δύο δορυφόρους του Άρη.

Το καταπληκτικό στην υπόθεση είναι πως, όπως γνωρίζουμε σήμερα, ο Άρης διαθέτει δύο μικρά φεγγάρια, πού όμως, ούτε ο Γαλιλαίος ούτε και ο Kepler θα μπορούσαν να υποπτευτούν τη ύπαρξή τους, αφού δεν διέθεταν καταλλήλως ισχυρά τηλεσκόπια.

Πώς εξηγείται αυτή, η περίεργη σύμπτωση;
(συνεχίζεται…)

Δεν υπάρχουν σχόλια: