Τρίτη 31 Ιουλίου 2007




Ο χαλβάς και άλλες ιστορίες…


Έτσι κουλουβάχατα… Από την πρώτη παράγραφο, από την πρώτη πρόταση της πρώτης παραγράφου, είναι ήδη εκεί, άγιος, ισχυρός, αθάνατος. Δεν έχει παρελθόν για να κάνει φλας μπακ. Αρχή, μέση, τέλος, μ' αυτή τη σειρά. Και το τέλος ανοιχτό, αλλά χάπι.
Από την πρώτη παράγραφο, από κτίσεως κόσμου, όσοι καβάλησαν το καλάμι κατακρημνίσθηκαν. Συμπεριλαμβανομένων και των δέντρων. Την τρίτη ημέρα έφτιαξε τα δέντρα, τα εξωγήινα του Παραδείσου και τα απλά. Δεν τα έφτιαξε, τα φώναξε με τ' όνομά τους. Κι αυτά παρουσιάστηκαν. Πρώτα φώναξε τους Κέδρους του Λιβάνου. Δεν διευκρινίζεται κατά πόσο οι Κέδροι ήταν δέντρο του Παραδείσου ή απλό. Πάντως, με το που βγήκαν απ' τη γη - και βγήκαν θεριεμένοι, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση - βλασφήμησαν. Περήφανοι που τους φώναξε πρώτους και καλύτερους, θεώρησαν ότι είναι η περιούσια βλάστηση. Τότε ο Θεός είπε κατά λέξη: «Μισώ την αλαζονεία και την υπερηφάνεια, γιατί μόνο εγώ έχω εξυψωθεί κι άλλος κανείς». Και την ίδια μέρα φώναξε το τσεκούρι.
Το τραπέζι είναι μπροστά στο παράθυρο. Μεγάλο τραπέζι, μήκος ένα κι ογδόντα, πλάτος εβδομήντα πέντε εκατοστά. Πρώτα το παρήγγειλα και μετά θυμήθηκα ότι έχω ύψος ένα κι ογδόντα, σύμφωνα με την ταυτότητά μου και το καινούργιο μου διαβατήριο. Κατά μήκος χωράω ακριβώς. Κατά πλάτος περισσεύει το τραπέζι. Ούτε κατά διάνοια να το δοκιμάσω, το τραπέζι είναι γεμάτο χαρτιά. Έχω και τρία λεξικά. Τ' ανοίγω και τα τρία, για να περνάει η ώρα. Προηγουμένως είδα μια ωραία λέξη. Πίφερο. Πριν κοιτάξω τη σημασία, σκέφτηκα έναν ορισμό με τον τρόπο που σκέφτεται κανείς μια ευχή. Πέφτει το κέρμα στο νερό, κι η ευχή έχει μείνει μισή. Τα πασαλείβω στις σκέψεις. Γι' αυτό δεν βγαίνουν οι ευχές. Το πίφερο είχε κάτι από εύθραυστη γκοφρέτα σοκολάτας. Σαν πουράκι Παπαδοπούλου. Απ' αυτά που μου έπαιρναν στη γιορτή μου για να κεράσω την τάξη. Αργότερα έψαξα τον ορισμό στο λεξικό. Πίφερο: ξύλινο πνευστό μουσικό όργανο, μικρός πλαγίαυλος. Τη σοκολάτα την έχω κόψει. Την είχα ξαναρχίσει όταν έκοψα (μια μικρή περίοδο) το κάπνισμα. Τώρα τρέχω στην κουζίνα και τρώω χαλβά. Μακεδονικό, με τη διαφορά ότι αυτός εδώ είναι εισαγόμενος. Απ' το Λίβανο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τρώω χαλβά κι αναμασάω μια ιστορία με χαλβά (σιμιγδαλένιο). Εγώ είπα κάποτε να βοηθήσω την σύντροφο μου και να φτιάξω χαλβά σιμιγδαλένιο.
Παρένθεση εδώ. Μόλις τώρα πήγα να τσεκάρω το σιμιγδαλένιος, γιατί στα καλά του καθουμένου σου πετάει μια παραφυάδα και το πρώτο γιώτα γίνεται ήτα. Κι έπεσα στο λήμμα σηψαιμία. Σημαίνει τίποτα αυτό; Γιατί έτσι και λάβεις υπόψη σου τους Καββαλιστές, πολλά μπορεί να σημαίνει. Κλείνω την παρένθεση.
Είπα να φτιάξω χαλβά, όχι γιατί μου φάνηκε πιο εύκολο. Καταρχήν δεν είχα ξαναφτιάξει, αλλά αυτό μου συμβαίνει μονίμως. Αντί να πω ας κάνω κάτι που το ξέρω καλά, μονίμως λέω ας κάνω μια καινούργια αρχή. Άδειος καμβάς, λευκή σελίδα, καινούργιο αρχείο στον υπολογιστή, καινούργια πόλη, καινούργια χώρα. Αυτή τη φορά θα 'ναι αλλιώς, αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλά, ως δια μαγείας. Ή πάλι σαν να είμαι στο σχολείο, και μας δίνουν θέματα για κάποια εργασία. Διαφορετικό στον καθένα, κι εμένα μου δίνουν το τελευταίο. Κι αντί να πω γαμώτο, μου δώσανε αυτό που έμεινε στο τέλος, γιατί προφανώς δεν το 'θελε κανένας άλλος, και πώς θα γίνει τώρα να το υπενθυμίσω στη δασκάλα, όταν θα 'ναι να μπουν οι βαθμοί, λέω δεν πειράζει, καλύτερα έτσι, πήρα το δυσκολότερο θέμα, αλλά θα κάνω την καλύτερη εργασία και θ' αποδειχθώ καλύτερος απ' όλους. Και το χειρότερο, στην αρχή το πιστεύω κιόλας. Και να, τ' αγγούρια μετά.

ΥΓ. Το τραγικό, πάντως, της όλης ιστορίας είναι ότι αυτοί οι ανεγκέφαλοι, που προκαλούν με κάθε τρόπο, θεωρούν ότι είναι πανέξυπνοι. Κι αυτό τους κάνει ακόμη πιο επικίνδυνους. Διότι δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από έναν βλάκα που νομίζει ότι είναι έξυπνος. Αλλά συνεχώς το ξεχνάω. Τι; Πως η βλακεία είναι αήττητη…

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γελίο κείμενο. σαν το ατομο.

Ανώνυμος είπε...

ενδιαφέρον το κείμενο και για πολλαπλές αναγνώσεις. αλλά δεν καταλαβαίνω το θέλει να πει ο ποιητής..

aparadektos είπε...

Η βλακεία είναι αήττητη από τη στιγμή που θα κατέβεις στον αγώνα. Που θα βάλεις τον εαυτό σου απέναντί της. Άστη να παίζει μόνη της. Θα κουραστεί και θα εγκαταλείψει! Συμπυκνωμένο και ωραίο κείμενο. Δεν θέλω να νιώσεις σαν τους οργανοπαίχτες που τους κάνουν παραγγελιές, αλλά θα μπορούσες να εμβαθύνεις περισσότερο, π.χ. στους Καββαλιστές;

habilis είπε...

Ta κουλουβαχατα καμια φορα ,ειναι ποιο ταξιδευτικα και ενδιαφεροντα απο τα ΕΥΠΡΕΠΗ κειμενα .Οσο ακομα εχουμε ελευθερια στο bloging ελεγα να απαντω σε ανωνυμουs συνταξιδιοτεs σαν οικοδεσποτηs,αλλα τωρα με εχει πιασει μια τεμπελιαση ,και παντα μου ελεγε η μανα μου να μην μιλαω με αγνωστουs...Tο κειμενο απο τα λιγα ελευθερα και ευρhματικα που συνανταs στα blogs!!!

Θερμεσιλαος είπε...

@ ανώνυμη:

α! επιτρέψατε από τις διακοπές σας; έφερε το εμπόρευμα ο μπουζουκτζής;
περάσατε καλά με τους άκη, σάκη, μάκη, λάκη, τάκη, ρούλη, κούλη, μπούλη, τις κούλα, τούλα, σούλα, βούλα κλπ (ων ουκ έστιν αριθμός);
ποίο το φετεινό σας σκορ;
ποίο το συνολικό σας;
τους κατοστίσατε;
πάντως να προσέχετε, κάνετε και μια εξέταση για τρανσαμινάσες, πολλά κυκλοφορούν στις "καλές" παρέες.
και, διαβάζοντας την τελευταία παράγραφο της επιστολής του τηλέμαχου, σκέφτηκα να τολμήσω να σας συστήσω ιμμόντιουμ. θα σας αποτρέψει να εμφανίζεστε όπως αυτός που αναφέρω στο θέμα "ιστορίες του ακάλυπτου", δεν είναι σικ (το σίγμα να διαβαστεί, παρακαλώ σερραϊστί).
μένω ενεώς διαβάζοντας το σχόλιό σας, θα έπρεπε να γνωρίζετε βιωματικά, την πρώτη λέξη του κειμένου σας, δεν συμβουλεύεστε πια τον φυτράκη-τεγόπουλο πριν χαϊδέψετε τα πλήκτρα;

σας εύχομαι περαστικά και σιδερένια.

ξέρετε, σε αντίθεση με άλλους, δεν μετριάζω (φρικτή λέξη κι εντελώς αδόκιμη, κατ΄εμέ μετάφραση της αγγλικής moderate), αρνούμαι να στερήσω από τον εαυτό μου την επιβεβαιωτική διαπίστωση του υστερογράφου του παρόντος θέματος.

με την πρέπουσα τιμή και εκτίμηση,
Θ.

Θερμεσιλαος είπε...

@ απόστολος:
φοβάμαι πως ο "ποητής" δεν ήθελε να πει τίποτε το σπουδαίο. μια ανάλυση των συμβαινόντων και των τεκτινομένων είναι τούτο το θέμα, το λέει και η πρώτη λέξη, κουλουβάχατα.
καλημέρα
Θ.

Θερμεσιλαος είπε...

@ απαράδεκτος:

έχω την αίσθηση πως η βλακεία, πέραν του ότι είναι αήτηττη, είναι και πανταχού παρούσα. συχνά σε συνδυάζεται και με την κακία και την κακεντρέχεια και την τσιγκουνιά, άρα, δεν την αντιμετωπίζει κανεις μόνο σε περίπτωση αγώνα (αυτό συνεπάγεται τουλάχιστον δύο συμμετοχές) αλλά πως εκτίθεται σ' αυτήν με την συμπεριφορά των άλλων.
ευχαριστώ για κτα καλά σου λόγια σχετικά με το κείμενάκι αυτό.
για τους καββαλιστές, που ρωτάς, δεν ξέρω και πολλά, όσα κατά καιρούς τυχαία έμαθα. πάντως, η καββάλα είναι μια αποκρυφιστική θεώρηση στην εβραϊκή θρησκεία.
Σύμφωνα με τους οπαδούς της, σε όλα τα ιερά βιβλία όπως
είναι η Βίβλος, η Πεντάτευχος (η Τορά) είναι ιερά όχι μόνο οι λέξεις αλλά και κάθε γράμμα χωριστά. Προσδίδουν έτσι
σε αυτά μαγική σημασία, αν ξέρει κάποιος να τα χρησιμοποιήσει σωστά,
π.χ. αναγραμματίζοντας τις λέξεις, ή διαβάζοντας βουστρουφηδόν το
κείμενο, ή ακόμη παίρνοντας από κάθε λέξη το πρώτο, δεύτερο, τρίτο
κ.ο.κ. γράμματα και σχηματίζοντας μια νέα λέξη με κάποιο κρυφό
νόημα. Αναζητούν με αυτό τον τρόπο κλειδιά για τη σωστή ερμηνεία
των ιερών κειμένων. Κατ' αυτούς, τίποτα στα ιερά βιβλία δεν είναι τυχαίο, ακόμη και ο αριθμός των γραμμάτων σε κάθε στίχο. Και φτάνουν σε περίεργα συμπεράσματα μερικές φορές αντιμετωπίζοντας
τα κείμενα σαν να είναι κρυπτογραφημένα μηνύματα και προσπαθούν
να τα αποκρυπτογραφήσουν.
περισσότερα δεν ξέρω.
όσο για τις απορίες αυτές είναι ανέκαθεν παρούσες και ελπίζω να συνεχίσουν να είναι.

Θερμεσιλαος είπε...

@ habilis:

σε παρακαλώ μην γελάσεις και να μην πρσβληθείς. στο Δημοτικό είχα ένα συμμαθητή, τον Γιάννη τον Χαμπίλη, πρώτος μαθητής, άσσος στο σημάδι με την σφενδόνα και "δύσκολο" παιδί - η ευφυία, βλέπεις.. η δασκάλα μας η κυρίοα ειρήνη, του είχε απαγορεύσει να ρωτά "γιατί"..
ξέρεις τα κειμενάκια αυτά με ταξιδεύουν εμένα πρώτα-πρώτα. κι όπως είπε κι ο μιχάλης κατσαρός, ο ποιητής, πάρτε νερό μαζί σας, επίκειται ξηρασία - έχει και καύσωνες τώρα τελευταία. ευχαριστιέμαι που σου αρέσουν.
όσο για τα ανώνυμα σχόλια, δεν βαριέσαι, μυγοχέσματα τα αποκαλεί ο τηλέμαχος στο μπλογκ του. κι έπειτα, είπαμε, η βλακεία (και η κακία και η κακεντρέχεια) είναι αήτηττες και παρεμφερείς εκφάνσεις συμπεριφοράς.
προσωπικά, δεν εγκρίνω την λογοκρισία, θεωρώντας πως ο καθένας γράφει ό,τι θέλει και δεν θέλω να εγκρίνω τα όποια σχόλια πριν αυτά δημοσιευτούν, προσβάλλωντας, έτσι, αυτούς, που μπήκαν στον κόπο να σχολιάσουν. κι όταν το γραφτό του προσβάλει, όχι εμένα (δεν με αγγίζουν τα ως γραικυλοι συμπεριφερόμενα κακομαθημένα ανθρωπάρια, νεόκοποι αστοί), δεν τα αφαιρώ.
το κάνω μόνον όταν προσβάλουν την ευπρέπεια που αρμόζει σε κάθε μπλογκ, άρα και σε τούτο δω, θεωρώντας πως τα μπλογκ είναι ένας χώρος παράθεσης σκέψεων του κάθε γράφοντας και, δυνητικά, τροφή προς περαιτέρω σκέψη και ανάλυση από τους αναγνώστες.
κι έπειτα, όταν απαντώ, το κάνω κατά το δοκούν, αφού δεν ξέρω ποιός/α είναι ο/η ανώνυμος/η και γράφω ό,τι μου καπνίσει, ...ξεχαρμανιάζοντας.
και τελικά, είναι καλό να ξέρεις ποιοί είναι οι "εχθροί" αφού επιτρέπει να γνωρίζεις τους σοβαρούς εδώ μέσα.

καλή μέρα.
Θ.

θα αναρτήσω, οσονούπω ένα μήνυμα περί αγγελιοφόρων και οιονών. και αναμένω , ασμένως, τις λογικά αναμενόμενες κακεντρέχειες.., αλλά molti nemici, molto onore - πολλοί εχθροί, μεγάλη τιμή, λένε στην σικελία..

Ανώνυμος είπε...

Ώστε το πίφερο δεν είναι μπαχαρικόq Πω πω, χαζή που είμαι. σορρυ.

Ανώνυμος είπε...

εικάζω πως είσαι πράγματι χαζός και μλκς

Θερμεσιλαος είπε...

@ χρυσούλα, μην στενοχωριέστε, εγώ νόμιζα πως ήταν σοκολάτα...

@ ανώνυμη,
θαυμάζω,ειλικρινά, την επιμονή σας. και την υπομονή μου. την κακεντρέχειά σας, όχι τόσο,αφήνω αυτήν την μέριμνα σε άλλους. η χρήση του ρήματος "εικάζω" μου επιβεβαιωνει την ταυτότητά σας.
καλό σας βράδυ.

tk είπε...

Κατ' αρχήν για το κείμενο. Ωραία δοσμένα κουλουβάχατα! Είναι από αυτά τα κείμενα, γενικότερα το ιστολόγιό σας, που το διαβάζει κάποιος χωρίς συγκεκριμένες προσμονές, αλλά πάντοτε με την καλυτέρα των διαθέσεων, και φυσικά πάντοτε το αφήνει με ένα κάποιο κέρδος.

Κατά δεύτερον όσον αφορά τα υβριστικά σχόλια, επιτρέψατέ μου ένα σχόλιο. Μόλις χθες είχα μια κουβέντα με τον θείο μου, κατά την οποία με ρώτησε αν στο ιστολόγιό μου δέχομαι και άσχημα, με την καλή έννοια, σχόλια εκτός από καλά. Του απάντησα πως όχι, για τον απλούστατο λόγο ότι αν σε κάποιον δεν αρέσει κάτι δεν θα κάτσει να το σχολιάσει. Παρ' όλα αυτά του είπα πως τα κακεντρεχή σχόλια γνωρίζουν μια άνθηση. Το ερώτημα είναι γιατί? Γιατί να κάτσω να σχολιάσω κάποιον που στο κάτω κάτω δεν με νοιάζει και τον θεωρώ...κάπως?(δεν θέλω να χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς)

Αυτά τα ολίγα. Καλό ξημέρωμα.

Θερμεσιλαος είπε...

@ morfeas

σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. η γραφή στα μπλογκ είναι μια ανάπαυλα στην έντονη σκέψη, που ενέχει η δουλειά μου και επειδή δεν έχω ούτε την παραμικρή πρόθεση να δημοσιεύσω λογοτεχνικά κείμενα, αισθάνομαι πως τα λόγια σου με τιμούν πολύ.

όσον αφορά τα σχόλια, τα χωρίζω σε δύο, σ΄αυτά που είναι (καλοδεχούμενοι) επικριτικοί σχολιασμοί αυτών, που διαφωνούν με τα λεγόμενά μου και σ' αυτά που είναι κακεντρεχή - η συγκεκριμμένη περίπτωση ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.

η χρήση του ρήματος "¨εικάζω" μου επιβεβαιώνει για ποιόν πρόκειται, δεν είναι ένα κοινά χρησιμοποιούμενο ρήμα, άρα, το συμπέρασμα είναι προφανές.

επιλέγω συνειδητά να μην απαντώ, όπως και δεν απάντησα στις κατινιές της περί ου ο λόγος στο προηγούμενο μπλογκ της για μένα και τούτο διότι έχω εφαρμόσει την dementio memoriae που λέμε στην θεσσαλία (αλλού νομίζω πως το λένε διαγραφή μνήμης). κι ακόμη επειδή δεν είμαι οπαδός της γνωστού οικονομικού νόμου του Γκρέσαμ -αντίθετα.

δεν σβήνω κανένα σχόλιο, όσο και ενοχλητικό να μου είναι, απλώς γιατί δεν εκθέτει εμένα αλλά τον γράφοντα, τουλάχιστον στα μάτια του όταν γράφει ανώνυμα και τούτο το κάνει επειδή δεν έχει τα κότσια (cojones θεσσαλιστί) να είναι επώνυμος, άρα προτιμά να είναι άτομο παρά να γίνει πρόσωπο, έννοια που προϋποθέτει άλλες, ενίοτε επώδυνες διαδικασίες. σβήνω, ως διαχειριστής, μόνον όσα σχόλια αντικειμενικά θίγουν την αρμονία που συνεπάγεται η κάθε ανάρτηση.

τώρα, μεταξύ μας, περίμενα εναγωνίως σ' όλη μου την ενήλικη ζωή κάποιον να με πει μαλάκα. οποία ευτυχία να μου συμβεί επιτέλους! λίγο το έχεις;

επί πλέον, δεν μ' ενδιαφέρει να βγάλω τα πολλά, μα πάρα πολλά άπλυτα στα φόρα, ούτε εδώ, ούτε αλλού. το βρίσκω απέραντα βαρετό να ασχολούμαι με ανεπιστρεπτί παρελθούσες καταστάσεις, νοσηρές, από τις οποίες απέδρασα, έστω και με λίγη καθυστέρηση. κοινώς game over. αυτή είναι η πάγια θέση μου.

όσο για το ερώτημά σου περί άνθησης κακεντρεχών σχολίων στα μπλογκς (δες κι αλλού), η άποψή μου είναι (α)πως γραικύλοι υπάρχουν ανέκαθεν (β) η τελευταία παράγραφος αυτής της ανάρτησης.

αυτά περί των συγκεκριμμένων σχολίων.

σ' ευχαριστώ και πάλι για το σχόλιο σου.

ο κοντοχωριανός σου,
θερμεσίλαος ο μάγνης

aparadektos είπε...

Ένεκα της κοινής έλξης της καταγωγής (Θεσσαλία), πες μου σε παρακαλώ σε ποιά περιοχή της χρησιμοποιείται το dementio memoriae και σε ποιά το cojones; Αν πάω στο κρεοπωλείο με την ταμπέλα "Εντόπια κρέατα Τρικάλων" και ζητήσω cojones μόσχου, τι πιθανότητες έχω να φάω κότσι;
Ευχαριστώ και καλό βράδυ.

Θερμεσιλαος είπε...

@ aparadektos

αγαπητέ συντοπίτη και πιθανα και κοντοχωριανέ, θα ήθελα, κατ' αρχήν, να διευκρινίσω πως η θεσσαλία, όπως άλλωστε και κάθε πατρίδα, είν αι μια ιδέα, το συναίσθημα του ανήκειν - ο εκτυφλωτικός ήλιος, τα τσεμπέρια στον κάμπο, ο λίβας, το πήλιο (αυτό είναι κ΄ρατος εν κράτει) , το περτούλι, το τσίπουρο στον τύρναβο, ο κυριολεκτικά εντιμότερος έλληνας πολιτικός (πέθανε πτωχός...) ο πλαστήρας, που το 1963 τον έκαναν λίμνη, απότοκο του φράγματος του ταυρωπού και χίλια δυό άλλα. όπως κάθε τόπος έχει ιδιαιτερότητες, π.χ. εκεί τα cojones φυτρώνουν από τα κότσια και κάτω, αρχίζουν δε από τον νου. επίσης, όπως κάθε αχανής τόπος έχει και αυτός την ντοπιολαλιά του. έτσι, αν πας στον χασάπη και θέλεις cojones, άπλωσε το χέρι σου και δείξε τα. πρόεσεξε, όμως τσο θέμα είναι λεπτό, οπότε, δείξε καλύτερα ;αυτά που είναι κρεμασμένα στο τσιγκέλι με το χέρι οριζόντια, αν δείξεις αλλού, με το χέρι κάθετα, μπορεί και σου πωλήσει ...σπαλομπριοζόλες. τώρα, για την άλλη φράση, την dementio memoriae, είναι θέμα προφοράς. αν την διαβάσεις φωναχτά θα καταλάβεις - την λέμε συχνά... ωε παράδειγμα, κατ'άντίθεσιν, σου αναφέρω την ελληνικότατη λέξη "ζκατάψυξ΄" έτσι προφέρεται, άσχετα αν γράφεται εις την κατάψυξιν...
ημέραν καλήν.
thermesilaus thessaliensis (στα ξένα, ένεκα τουρισμού)