Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

FAME STORY *

- Ο Nο. 11!

- Χαίρετε.

- Πρώτη φορά συμμετέχεις στον διαγωνισμό;

-Πρώτη.

-Πώς αισθάνεσαι;

-Θα περάσω.

-Ο συναγωνισμός είναι σκληρός.

- Το φαντάζομαι.

-Δε σ' το λέμε για να σε τρομάξουμε.

-Δεν με τρομάζετε.

-Είναι πολλοί οι μουσικοί που δήλωσαν συμμετοχή.

-Είναι πολλοί οι μουσικοί - πράγματι.

- Πού σπούδασες;

-Κοντά στον πατέρα μου. Από μικρός.

- Από πότε δηλαδή;

-Από τα τέσσερα...; τα πέντε μου...;

- Θεωρητικά ή πιάνο;

-Πιάνο.

- Ο πατέρας σου...;

-Βιολί. Κυρίως βιολί.

- Ποιές είναι οι φιλοδοξίες σου;

-Να γράφω μουσική...

-Πολλοί γράφουν μουσική.

-... που ν'αρέσει...

-Πολλοί γράφουν μουσική που ν'αρέσει.

-... στο Θεό.

-Α, μάλιστα... Πιστεύεις πως ο Θεός ακούει μουσική;

-Την δική μου την ακούει.

-Πώς είσαι τόσο σίγουρος;

-Γιατί Αυτός τη γράφει.

-Μήπως βλασφημείς;

-Εκφράζω αυτό που αισθάνομαι. Κι αυτό που αισθάνομαι, μου το υπαγορεύει ο Θεός. Ο Θεός δεν βλασφημεί τον εαυτό Του.

-Και τι είναι αυτό που αισθάνεσαι;

- Η αλήθεια.

-Σαν τον Γαλιλαίο.

(γέλια)

-Ο Γαλιλαίος μέτρησε, βρήκε την αλήθεια και την μαρτύρησε. Δεν την αισθάνθηκε.

-Ωστε η μουσική σου μιλάει...

-Η μουσική δεν μιλάει.

-Αλλά...;

-Δεν έχω ρήμα. Η μουσική είναι.

εν είναι ρήμα το είναι;

-Όπως νομίζετε.

-Μετά από μας, αν περάσεις, έχεις κι άλλες δοκιμασίες. Το ξέρεις.

-Ναι. Δε φοβάμαι.

-Αλλά όλα αυτά που λες σαν μικρομέγας...

-Μη μου θυμίζετε τον Βολταίρο.

-... δεν θ' αρέσουν στον Μεγάλο.

-Δεν μπορεί να μην αρέσουν.

-Θες να πεις πως δεν μπορούν να κριθούν με όρους αισθητικής;

-Η αλήθεια δεν κρίνεται.

-Τι θα μας παίξεις στο πιάνο;

-Μια σονάτα σε ντο μείζονα.

- Θύμισέ μας τ' όνομά σου, νεαρέ.

-Βόλφγκανγκ.

-Βολφγκανγκ τι;

-Αμαντέους.


(Δίκην Αντιδώρου, στη Δ.Τ.)

* Περιοδικό Το Δέντρο - Τεύχος 147-148, Φεβρ.-Απρ. 2006 (Να μην ξεχνιώμαστε, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι)




10 σχόλια:

tk είπε...

Αν ο Αμαντέους είχε πάει στο fame story μάλλον θα τον είχανε κόψει στη σκηνική παρουσία λόγω περούκας.

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ είπε...

Το σχολιο μου ισως ασχετο απο το κειμενο σας, μα καπου πρεπει να δηλωσω πως χαιρομαι ειλικρινα που ειστε και παλι κοντα μας ;-)

Alkyoni είπε...

ενδιαφέρον μπλογκ!
καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

θ. ευχαριστώ θερμά για τον πλαστό αυτό διάλογο και τη χρήση του ρήματος «είναι» που μας εμποτίζει με την παρουσία της σε όλη μας τη ζωή, άσχετα του κάνουμε απιστίες με το «φαίνεται».

Υγ. Περαστικά και να συμφωνήσω με τον Πυγμαλίωνα ότι πραγματικά χαίρομαι που ΕΙΣΑΣΤΕ.

Dawkinson είπε...

είστε.

Θερμεσιλαος είπε...

σας ευχαφριστώ όλους. μορφέα, μην το λες, υπάρχουν και χειρότερα.

tk είπε...

Τρομάζω μόνο που τα φαντάζομαι!

Την καλησπέρα μου.

Θερμεσιλαος είπε...

μορφέα, καλά κάνεις και τρομάζεις. σκέψου εμένα, που τα έζησα, σε άλλο επίπεδο βέβαια, έλα εσύ, φύγε εσύ, έλα πάλι εσύ. κάτι σαν εκκρεμές, με παλινδρομίσεις κι όλα αυτά, τώρα τελευταία σε συνδυασμό με την προσπάθεια μείωσής μου.
καλό βράδυ.
Θ.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Θερμεσιλαος είπε...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στο παρόν μπλογκ μπορεί να γράφει ο καθένας, είτε επώνυμα, είτε ανώνυμα.
Τα ανώνυμα σχόλια όπως και στο προηγούμενο μου μπλογκ είναι μόνον κακεντρεχή και ο δημιουργός τους μου είναι γνωστός. Με κάνουν να συννεφιάζω πάρα πολύ (θεσσαλιστί:(plenty),όταν τα διαβάζω. Και μετά τα σβήνω, δεν προσβάλλουν εμένα, πώς άλλωστε να προσβληθώ από ένα άτομο με ανεπαίσθητη οντότητα και με περιορισμένο ορίζοντα,, κατ' εμέ, αντίθετα προσβάλλουν τους λοιπούς αναγνώστες και δεν συνάδουν με την γεννικώτερη ατμόσφαιρα των μπλογκς.
Παρακαλείται, έτσι, να απέχει από την σχεδόν ψυχαναγκαστική συνήθεια που τον διακρίνει, το προσφιλές του, κακεντρεχές, κατινάζ. Game over...