Ο αγγελιαφόρος κι ο γρίφος του…

Αν ο αγγελιαφόρος έρχεται με τη μορφή ενός φύλλου που πέφτει, μην τον αγνοήσεις. Γίνε μια κεραία και μείνε σιωπηλός για να συλλάβεις το μήνυμα. Το φύλλο αναγγέλλει έναν θάνατο που είναι κάθετος, αντίθετα απ' του ανθρώπου. Αν ο αγγελιαφόρος είναι ένα βότσαλο που έρχεται κυλώντας στην παλάμη σου ενώ κάθεσαι στην παραλία, μη βιαστείς να τον ξεφορτωθείς. Θα διαπιστώσεις ότι έχει να σου πει κάτι που δεν λέγεται, επειδή ο χαρακτήρας του λόγου ήταν και παραμένει ερμητικός. Αυτή η διαπίστωση μοιάζει με το ρίγος μπροστά στην έκρηξη της χλωρίδας. Παραδέξου ότι κάθε που εντοπίζεις έναν οιωνό ο χρόνος επιβραδύνεται και ότι τίποτα δεν συνδέεται πλέον άρρηκτα με το κόστος του. Άσε τη μυϊκή χαλάρωση για τους διαφημιστές και κοίτα η χαλάρωση ν' αρχίζει απ' την υπόφυση του εγκεφάλου, το μάτι που έδωσαν οι τρεις γριές στον Περσέα για να κοιτάξει την άμμο και το νερό και τους αστερίες.
Αν ο αγγελιαφόρος είναι το σκοτάδι, μη σπεύσεις ν' ανάψεις τα φώτα αλλά άκου τι θα σου πουν οι γάτες και η υγρασία της νύχτας. Άπαξ και το σώμα σου μετατραπεί σε ηχείο, μεταφορές και παρομοιώσεις στρατηγικής σημασίας θα αναπτυχθούν σε κάθε διασταύρωση της αντίληψής σου και πιθανόν να βρεθείς, για ένα δευτερόλεπτο, εκεί όπου ήταν ανέκαθεν το λίκνο του Homo significans, του παππού μας, θεός σχωρέσ' τον. Φρόντισε να τεμπελιάζεις, να είσαι μόνιμα εντός θέματος αλλά παράλογος στις απαιτήσεις, εν αγαθότητι. Χαιρέτα μου τον πλάτανο -κυριολεκτικά - μόλις τον δεις. Σε περίπτωση που δεν τον δεις, λυπήσου με ευγένεια, χωρίς πικρία. Ο πλάτανος σημαίνεται δια της απουσίας του
Αν ο αγγελιαφόρος είναι μια κατσαρίδα στον τοίχο, μην τον εξοντώσεις αλλά σκέψου ότι η ακινησία του ίσως αποτελεί την απάντηση στο ερώτημα του τι ζητάνε από μας οι νεκροί. Υπολόγισε ότι μπορεί να είναι ο προάγγελος της αγαλλίασης απ' τη βαθιά εμπειρία του παρόντος χρόνου, δηλαδή του αποχαιρετισμού. Μην κλείνεις τα ρουθούνια στο χαμομήλι και μην τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Άσε την αναπνοή σου να τα βγάλει πέρα μόνη της.
Αν ο αγγελιαφόρος είναι το φεγγάρι, μη φανταστείς έναν βράχο που κινείται γύρω από το σπίτι σου αλλά φαντάσου τον εαυτό σου ολόκληρο σαν ένα βλέμμα απείρως διεισδυτικό, που η μια του άκρη έχει πιαστεί στο άγκιστρο και τρέμει. Μη χάνεις την ευκαιρία, ζήτα δανεικά και αγύριστα. Μην ανυπομονείς. Μην είσαι φερέγγυος και μη συμπεριφέρεσαι όπως ο υπνοβάτης. Μη γίνεσαι κώλος και βρακί μ' αυτούς που ανακρίνουν τα πράγματα μέχρι να ομολογήσουν. Προσπάθησε να ξεχωρίσεις τα πράγματα που κρατούν ακόμη το στόμα τους κλειστό και ορκίσου να τα υπερασπίσεις.Αν ο αγγελιαφόρος είναι το κύμα, κοίτα να τον καλωσορίσεις και μη συγκρίνεις τον αφρό με την ευκολία της απομάκρυνσης. Γίνε λαθρακουστής του Λιβυκού Πελάγους και πάψε να λατρεύεις τα αντηλιακά· μάθε να είσαι ντροπαλός. Θυμήσου ότι τα νιάτα υπήρξαν όντως κάτι ανεπανάληπτο ενώ, αντίθετα, η νεολαία είναι απλώς μια ιδεολογία. Μην κοιμάσαι όρθιος. Μην αγρυπνάς ξαπλωμένος. Μην ακολουθείς τις συμβουλές μου κατά γράμμα. Και μην πειθαρχείς όταν σου λένε να μη σπαταλάς την ώρα σου. Σπατάλα την πριν προλάβει να αποκτήσει τον έλεγχο. Ξεκίνα απ' τα 8,9 δευτερόλεπτα που χρειάζεται το φως για να φτάσει από τον ήλιο στη Γη.
Αν ο αγγελιαφόρος έρθει σαν ένα γάβγισμα που ακούγεται από μακριά, μην είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για κάτι συνηθισμένο. Μπορεί ο σκύλος να διαισθάνεται πως η παρηγοριά είναι για κείνους που δεν ξέρουν τι θα πει συμφέρον. Ετοιμάσου λοιπόν να δεχτείς ότι η ύπαιθρος σου χρωστάει, δεν της χρωστάς. Διαφορετικά θα υποφέρεις από τη φρίκη της αποταμίευσης. Και μη φωτογραφίζεις τίποτα γιατί η φλόγα του θα σβήσει.Αν ο αγγελιαφόρος είναι μια κάμπια, ένα σκουλήκι, μην αγανακτείς. Συμφιλιώσου με τις απώλειες της ζωτικότητας δίχως να σε απασχολεί ο μηχανισμός τους. Μην αγαπάς τον πλησίον αλλά πλησίασε τον αγαπώντα. Άγγιξε τον με χιούμορ ή θυμωμένος, εφόσον πρέπει. Έχε υπ' όψιν σου ότι με τον ανάδρομο Ποσειδώνα απέναντι στον Δία αρχίζουν τα προβλήματα, και ευτυχώς! Σελήνη ευνοϊκή αλλά, στα επαγγελματικά, ελάχιστη πρόοδος. Στα αισθηματικά, μην πιστεύεις όσα πιστεύουν όλοι. Δημοκρατία και καλοσύνη δεν είναι συμβατές. Η καλοσύνη είναι αφροδισιακό· το καλύτερο. Όλα τα πλάσματα διαμηνύουν και μεσολαβούν, όλα είναι ταχυδρόμοι ή παιδιά για τα θελήματα, όλα κάτι ανακοινώνουν, όλα κάτι ευαγγελίζονται, όλα για κάτι προϊδεάζουν. Ακόμη κι αν ο αγγελιαφόρος είναι ο βλάκας που σε διδάσκει πως η ζωή αυτών των εξαιρετικών πλασμάτων συνοψίζεται σε μιαν ιδιοτροπία του μορίου του άνθρακα, μην του κλείσεις την πόρτα κατάμουτρα· ίσως αυτός να σε περιποιηθεί όταν αρρωστήσεις από μελαγχολία. Σκέψου τουλάχιστον πως η αρρώστια ισοδυναμεί με την αλήθεια μας. Διότι είναι στη φύση της αλήθειας να αρρωσταίνει.
Από κει και πέρα, τι άλλο να πω!

***

Στην εποχή μας δεν υπάρχουν αγγελιαφόροι, αλλά μόνον "πληροφοριοδόται"..
Ο Ταλθύβιος ήταν μια κάποια λύση. Οι σημερινοί απλώς αναβάλλουν την κάθε λύση...
Οι γραίες δίνουν στον Περσέα μόνον ένα από τα πολλά οδοντικά τους εμφυτεύματα και φακούς επαφής σε υπεριώδες ...
Όταν οι άγγελοι χτυπάν την πόρτα μας, εμείς νομίζουμε ότι είναι διαφημιστικά και, μπερδεμένοι, περιμένουμε αγγέλματα, που δεν θα μπορέσουμε να ακούσουμε ...
Το θαύμα κρατάει λίγο (τρεις ημέρες, κατά τας Γραφάς), και κοστολογείται πολύ ακριβά, ακόμη και για ντηλίβερυ... Δεν στέρεψαν οι πηγές, οι υποδοχείς μας έχουν στομώσει...
Οι άγγελοι (σκότους και φωτός) κοιτάνε σαστισμένοι...
Ο Θερσίτης, ο Νέστωρ, ο Αχιλλεύς...
Θεοειδής και θεοείκελος ο τρίτος...
Μελιτοκατακεχυμένος ο δεύτερος, με φωνή γλυκύτερη και από τρία Καντερέλ…
Ξεφτίδι με γλώσσα-ροδάνι, όταν επρόκειτο να βρίσει και να συκοφαντήσει, ο πρώτος...Μιλούσαν και οι τρεις στην Ιλιάδα - και ο λογος τους είχε ισχύ, την ισχύ που οι ίδιοι του έδιναν...
Τελικά, η "δήμου φάτις", η "φήμη του δήμου", ήταν αυτή, που γέννησε τη δημοκρατία - κι ο λόγος του Θερσίτου ήταν το ίδιο ηχηρός (και σημαντικός) με εκείνον του θεοειδούς Αχιλλέως και του γλυκοειδούς Νέστορος.
Oι σημερινοί νεοέλληνες, όμηροι του Ομήρου, δεν κατανοούν, εν τούτοις, πως το δικαίωμα στο λόγο είναι διεκδικήσιμο μόνον από όσους είναι διατεθειμένοι να το προασπίσουν - και ότι ο λόγος εκείνος, που στην στενωπό υπερασπιζόμεθα - είναι ο μόνος λόγος με ηχώ, ο μόνος λόγος, που αξίζει να ακούγεται λυπηρό το δικαίωμα αυτό.

Και προς επίρρωσιν των ανωτέρω, το γνωστό τραγούδι του Μπομπ Ντύλαν διασκευασμένο από τον Δ. Σαββόπουλο:

Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά

γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι

δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά

και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά

κι ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας

γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά

κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά

κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα

μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά

και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά

κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα

ώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του 'ρθε ξαφνικά

κι άρχισε να φωνάζει με μανία

Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά

η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα

τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά

μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει

και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα

αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει

καλύτερα να μη μας πει κανένα