Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Η ΕΛΛΑΔΑ, ΣΗΜΕΡΑ

Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
Κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
Τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια
για να μετρήσουνε το μπόι τους στη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με τυραννάς
Κι αν θέλω τώρα να ακούγεται η φωνή μου
με πιάνει τρόμος από ίσκιους μακρινούς
Χρυσάφι μοιάζει η συντροφιά σου στη ζωή μου
κι η ομορφιά σου μου γιατρεύει τους καημούς
Ρε μπάρμπα κάτσε να μάς πεις μια ιστορία
πώς ήταν τότες η μανούλα μας παλιά
Έπεφτε ξύλο σα γινόταν φασαρία
ή σάς νανούριζε με χάδια και φιλιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου σπαράζεις τη καρδιά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου πληγώνεις τη χαρά
Κι ο μπάρμπας τότε σοβαρεύτηκε λιγάκι
την κούτρα ξύνει και παράγγειλε καφέ
Μητέρα, είπε, ήταν ένα κοριτσάκι
που ορφανό μάζευε άνθη σε μπαξέ
Τα άνθη στόλιζαν τ’ αγέρωχο κεφάλι
μα όταν κοιμόταν πάλι πέφτανε στη γη
κι από τα λούλουδα που ο χάρος είχε βάλει
εμένα κράτησε να βλέπω τη ζωή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μου ’χεις φάει την ψυχή
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, φίλοι θα βρεθούμε όλοι μαζί
Αυτή παιδιά μου ήταν τότες η μανούλα
ο κήπος ύστερα εγέμισε ληστές
Το κοριτσάκι μας το ντύσανε γριούλα
κι απ’ τα κουρέλια του φαινότανε οι πληγές
Κι αν μάς χτυπάει με μανία και φωνάζει
την βάζουν άλλοι με συμφέροντα πολλά
Το όνειρο που φεύγει την τρομάζει
ν’ αναζητάει μια χαμένη ελευθεριά
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μάνα στο καμίνι της φωτιάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, μάνα πες μας πάλι τι ζητάς
Μουσική/Στίχοι Γιάννης Μαρκόπουλος

7 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Υπενθυμίζω απλά ότι ο Μαρκόπουλος, μόλις κάποιοι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας του τάξανε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, άρχισε το "αριστερό" γλύψιμο του Καραμανλή: πόσο σπουδαίος πρωθυπουργός είναι, πόσο μεγάλος δημοκράτης, τι υπέροχος μεταρρυθμιστής κλπ

Έτσι κι εγώ, αφιερώνω τα στιχάκια στον δημιουργό τους!

habilis είπε...

Μου ηρθε στο μυαλο τωρα ενα τραγουδακι του Παπαζογλου . Αχ Ελλαδα μου γλυκια ,με πληγωνεις με πονας σαν τον σκλαβο με πουλας,μα και απανου σου κρεμιεμαι...

Θερμεσιλαος είπε...

ασκαρδαμυκτί,
με την έννοια που αποπνέει το σχόλιό σου, θα έπρεπε να "φτύνουμε" ας πούμε και τον πλάτωνα, που βοήθησε στην εγκαθίδρυση των τριάκοντα τυράννων στην αθήνα... και τον άλλο τον γλύφτη, τον σωκράτη, τον τζαμπατζή και κακό σοβατζή... για να μην μιλήσουμε για τον δωσίλογο τον αριστοτέλη, τους "εξωμότες" σελίν, χάιντεγγερ, γιουνγκ κ.α.
παρόμοια παραδείγματα μπορώ να σου δώσω, είναι άπειρα και σε διαχρονικό επίπεδο. από πότε, παρακαλώ, κρίνεται ένα έργο με βάση τον βίο του ποιούντος; αλλά, νέα ήθη πλέον και στην χώρα μας... ή, να πρόκειται για αναβίωση του συνυπολογισμού των πάλαι ποτέ "κοινωνικών φρονημάτων" - σε άλλη, εκσυγρχονισμένη μορφή, βέβαια... ξέρεις εσύ...

χαμπίλη, εξαιρετικό το τραγουδάκι, το είχα ξεχάσει..

καλημέρα και σους δύο.

θ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ίσως δεν εκφράστηκα εγώ σωστά...

Δεν έκρινα το έργο (αξιολογότατο αναμφίβολα) αλλά τον δημιουργό του!
Που εκτέθηκε με κριτήριο το ίδιο του το έργο...

drunk tank είπε...

οι δημιουργοί κρίνονται με βάση τα έργα τους. από εκεί και μετά πόσα παραδείγματα αλήθεια μπορούμε να φέρουμε; θεοδωράκης; μαρκόπουλος; μπόνο; δεκάδες παραδείγματα.
σημασία έχει το συγκεκριμένο τραγούδι του μαρκόπουλου είναι εκπληκτικό και ταιριάζει απόλυτα στην χώρα μας. όπως και το "αχ ελλάδα σ' αγαπώ" των ρασούλη-παπαζογλου.
όπως και το "ξεχασμένο" "Ελλάς" (Ελλάς χερσόνησος του Αίμου, Ελλάς με ηρώους και νεκρούς, Ελλάδα Θερμοπύλες, Ελλάδα και προκρούστρης, Ελλάδα και Εφιάλτης...) του Βασίλη Νικολαϊδη ο οποίος έχει τιμήσει και την παρουσία του περισσότερο από τους υπολοίπους.

Θερμεσιλαος είπε...

drunk tank, έχεις δίκιο. το είχα ξεχάσει. να, τα λόγια:
Ελλάς, χερσόνησος του Αίμου
Ελλάς, μ' ηρώους και θεούς
Ελλάδα, Θερμοπύλες
Ελλάδα κι Εφιάλτης
Ελλάδα και Προκρούστης
Να κόβεις από μας τους πιο καλούς

Ελλάδα, του καφέ και του τσιγάρου
Ελλάδα, (τηλογοκρισιαμουμεσα)
Ελλάς, -με ένα λάμδα
Ελλάς, λεωφορείο
Ελλάδα, μοναξιά
Ελλάδα μες στο Γουέμπλεϋ μηδέν-μηδέν

Ελλάδα, που κρεμιέσαι στα ρολόγια
Ελλάδα, της φτηνής δουλειάς
Ελλάδα, πασατέμπο
Ελλάς και καφενείο
Ελλάδα που ονειρεύεσαι
Και για τα ονειρά σου δε μιλάς

Ελλάδα, που βαράς μα και καρφώνεις
Ελλάδα, των φαντάρων, των ναυτών
Ελλάδα που φοβάσαι,
Ελλάδα που χλευάζεις,
Ελλάδα που βαριέσαι,
Ελλάδα, των αδέσποτων σκυλιών

Ελλάδα, αναθρώσκοντας καπνός
Παντού κι αν πάω θα με κυνηγάς
Ελλάδα, που μπαρκάρεις
Ελλάδα, πέρα-δώθε
Ελλάδα, στο φεγγάρι
Ελλάς, που το φεγγάρι καβαλάς

Γυρίζεις και γίνεσαι ξανά
εικόνα της ξανθιάς στη Μερσεντές
Κορούλα της Αστάρτης
Ελλάδα, Καρυάτις
Ελλάδα, τελοσπάντων
Ελλάδα, που εσύ όλα τα φταις

Τις γαλάζιες σου κορδέλες μου τυλίγεις στο λαιμό
και σιγά-σιγά με πνίγεις, και μου λες ηδονικά:
"λευτεριά ή θάνατο, τί θέλεις απ' τα δυο;"

Γυναικείο σώμα, ξαπλωμένο στο νερό,
λευτεριά και θάνατο, στον κόρφο σου ξεχνάω...

drunk tank είπε...

σε ευχαριστώ για τους στίχους Θ.
πάνω που έψαχνα να το βρω, να το ακούσω και να τους αναρτήσω!!!

χάρηκα πολύ που "βρεθήκαμε"!