Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007




ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ


Ο 12χρονος που ήταν στους 50, που εκτελέστηκαν στον τοίχο της Καισαριανής, ήταν κοντού αναστήματος· δεν τον «σημάδευαν» οι σφαίρες του πολυβόλου (οι δολοφόνοι δεν το είχαν ρυθμίσει και για μικρά παιδιά). Όμως «το παιδί» κατάλαβε. Και την ώρα του πολυβολισμού της εκτελέσεως ο Γιώργος Τοπολίνος, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944, στον τοίχο της Καισαριανής, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του, για να είναι ισοϋψής με τους άλλους!
Να το επαναλάβω: Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του.


Πώς, μετά, να μιλήσεις για ύψη και αναστήματα, για ελληνικότητα και νεωτερικότητα; Για τις επικείμενες εκλογές;

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΕΔΩ:
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΞΙΕΣ!!!
αιωνία του η μνήμη να μας θυμηθεί και μας...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όταν οι περισσότεροι από μας σκύβουμε, υπάρχουν και κάποιοι που σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους...

habilis είπε...

Oταν φευγει κατι που λατρευεις ,θελεις να φυγεις και εσυ .Τον καταλαβαινω τον πιτσιρικα .Το εχει .Αλληλεγγυη...

Vermint είπε...

"Αυτός ο άνθρωπος, ο μικρός, ο μέγας !" (…για να παραφράσω το στίχο του Ελύτη) ήταν η πρώτη κουβέντα που μου καρφώθηκε στο μυαλό, με το που διάβασα το σχόλιό σας.
Ο τρόπος που βαδίζει κανείς προς το θάνατο, δίνει νόημα στη ζωή, στη θυσία και στο θάνατο τον ίδιο. Η ικανότητα να επιλέγει κανείς τη στάση του σε κάθε δεδομένη περίσταση, είναι το τελευταίο καταφύγιο της ανθρώπινης ελευθερίας… η αξιοπρέπεια είναι επιλογή, όπως και το αντίθετό της. Το να τιμούμε τους αξιοπρεπείς και να αποδοκιμάζουμε τους άλλους είναι επιλογή δική μας...

Spitogata είπε...

Θέλει τόλμη να υψώσεις το στήθος στον θάνατο.

Πόσο μάλλον όταν συμφέρει να υποκύψεις στην ζωή.

elafini είπε...

συγκλονιστικό...

Θερμεσιλαος είπε...

ευχαριστώ για τα σχόλια σας.

Ανώνυμος είπε...

εσύ θα γονάτιζες