Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007



ΠΕΡΙ ΓΡΑΦΗΣ

Μου αρέσει να λέω στους ανθρώπους ότι έχω καρδιά μικρού παιδιού. Κι ύστερα να τους πληροφορώ ότι βρίσκεται σ' ένα βαζάκι πάνω στο γραφείο μου.

Δεν έχω καμία πρόθεση να ανακυκλώνω το υλικό μου. Αλλά η γραφή είναι δυναμωτικό· η έλλειψή της με καταβάλλει περισσότερο απ' όσο φανταζόμουν.

ΥΓ. Δεν είναι τυχαίο που αυτοχαρακτηρίστηκε κάποτε ένα, αντίστοιχο με τα δικά μου, γραφτό ως «το λογοτεχνικό ανάλογο ενός "Big Mac" με τηγανητές πατάτες». Νόστιμο και χορταστικό, πάντοτε όμως κατώτερης ποιότητας.

8 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Είσαι τρυφερούλης... μα κρύβεσαι επιμελώς.

"Νόστιμο και χορταστικό, πάντοτε όμως κατώτερης ποιότητας"
Για ποιόν ανεξήγητο λόγο όμως, πάλι στην ....πόρτα των ΜcD βρισκόμαστε;....

Γλαρένιες αγκαλιές
(Υ.Γ. μου πέρασε η ίωση, γιατρέ μου ή να συνεχίσω τη θεραπευτική αγωγή;)

Spitogata είπε...

"Βρίσκεται σ' ένα βαζάκι πάνω στο γραφείο μου".

Φρέσκια - φρέσκια!

Όσο πιο βρώμικο ...τόσο πιο νόστιμο!

Η ταμπέλα, είναι το τελευταίο που πρέπει να σε απασχολεί.

Πάντα κάποιος θα βρεθεί...να σε δοκιμάσει!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μάγνη, πρόσεχε μη σε "δοκιμάσει" η σπιτογατούλα γιατί την έβαψες...

ερμία είπε...

ο Παράδεισος του καθένα μας-όσοι έχουν,έχουμε-έχει το δικό του χρώμα.ο δικός σου ίσως είναι ένα μελαχρινό τοπίο-πολύ κοντά και πάνω στα ουσιαστικά χρώματά μας
:-)

Θερμεσιλαος είπε...

Κυρία Φ. Μύγδην,
ευχαριστώ για το σχόλιό σας. ¨οσο το αν θα γινετε καλά, εξαρτάτα αν καθαρίσετε το μπλογκ σαςώστε κάθε φορά που θα προσπαθώ να σας επισκεφθώ να μην κολλάω ένα ντισκ-κλήνερ και μτά τρέχω και δεν φτάνω. μην ξεχνάτε, δεν είμαι ο κεντέρης ούτε φιλοδοξώ να είμαι...
Ανταποδίδω τις αγκαλίες σας με τις δικές μου - θερμές, αλλοιώς τι τόχουμε το ψευδώνυμο;;

-----

σπιτόγατα,

οι εκ του σχόλίου σας απορρέουσες συνεκδοχές με κάνουν να ερυθριώ και να ονειροπολώ..

----

ασκαρδαμυκτί,

παρ' ότι το βλέπω χλωμό, αμάν και πότε...

-----

ερμία,
ευχαρτιστώ για το σχόλιό σας, που δεν το κατανοώ, ίσως επειδή μου φαίνεται πολύ ερμητικό..

καλην εβδομάδα σας εύχομαι

Θ.

Ανώνυμος είπε...

Από έλλειψη φαντασίας δεν πάσχω, παρά από ένδεια διάθεσης, εξ ου και οι νεκροί, οι τάφοι και τα ρέστα. ΄Ισως πρέπει να το κλείσω το μαγαζί μερικές μέρες και να στρωθώ αλλού, όπως με έχετε πολλάκις συμβουλέψει να κάνω.

Καλή εβδομάδα κι ελπίζω όλα καλά.

tk είπε...

Το διάβασα αρκετές φορές προσπαθώντας να καταλάβω που σταματάει ο αυτοσαρκασμός κι αρχίζει μια αδιόρατη πικρία. Στο τέλος, κι αφού ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω, σκέφτηκα "Ε, και...?".
Μην συγκρίνεστε με τα χαμπουργκερ, ειδικά των MacDonalds. Ρίχνετε πολύ την εικόνα σας...

Ανώνυμος είπε...

βλακείες.