Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007


Με λένε ΤΡΕΛΟ

Ένας τυπικός πρόεδρος, μιας τυπικής πολιτικής νεολαίας, θα εξηγούσε με τον τυπικότερο δυνατό τρόπο ότι οι πολιτικές νεολαίες είναι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρήσιμες στο πολιτικό γίγνεσθαι είτε γιατί ο φιλελευθερισμός θριάμβευσε είτε γιατί ο λαός ζητεί επιτακτικά εκσυγχρονισμό είτε γιατί το βάθος του ορίζοντα χαράζει κόκκινο. Βρε ουστ!
Δεν θα έλεγε ότι η νεολαιίστικη κομματική ταυτότητα των μεγάλων κομμάτων έχει την ίδια χρησιμότητα με τα χαρτάκια προτεραιότητας στις τράπεζες: Όλοι στη σειρά να πάρετε λεφτά! Ελάτε να σας βολέψουμε! (Καθώς θα περιμένετε στη σειρά κάντε και μια αφισοκόλληση...)
Θέλεις να γίνεις δημόσιος υπάλληλος, φέρελπις κομματάρχης, αυριανός κομισάριος σε σοβιέτ; Βρε ξαναούστ! Φτωχοί και αδύναμοι αρλεκίνοι του μοντερνισμού, που εξισώνετε την πολιτική δράση με το ποντάρισμα στο χρηματιστήριο, να ξέρετε ότι δεν υπάρχει πολιτική νεολαία χωρίς τη νεολαία, χωρίς νιότη στις ιδέες, χωρίς ένα ζωνάρι πάντα λυμένο για καβγά. Μικροί ευνούχοι στην υπηρεσία των μανδαρίνων, πώς μπορείτε να μένετε ευνούχοι; Και με ποιο δικαίωμα στερείτε από την κοινωνία το μέλλον της; Θλιβεροί λωτοφάγοι σας ξέρουμε καλά, γιατί σας είδαμε μια μέρα στον καθρέφτη μας, γιατί οι αρίδες σας είναι οι αρίδες μας πάνω στους καναπέδες μας. Και σπάσαμε τους καθρέφτες μας και κάψαμε τους καναπέδες μας... Υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει ότι «νέος» σημαίνει «αντάρτης»; Υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει ότι η πρώτη ανταρσία είναι ενάντια στον εαυτό μας; Υπάρχει κάποιος που να ακούει ερπύστριες και τρέχει καταπάνω τους;
Οι νεολαίες έχουν νόημα όταν κάνουν αντάρτικο. Μέσα στους θεσμούς, για τους θεσμούς. Με σημαία την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Πόσα κόμματα σάς λένε την αλήθεια; Πόσοι πολιτικοί έχουν για ιδεολογία τη δικαιοσύνη; Τι τους ανέχεστε, μωρέ; Τι τους ψηφίζετε; Τι τους αφήνετε να σας μαντρώνουν;

Με λένε ΤΡΕΛΟ… και δεν μου αρέσει το κουτόχορτο.
Σε λένε Ελλάδα και μου αρέσει να σε κοιτώ στα μάτια.
Δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Θέλω να κάνω πολιτική. Και είναι, κοιτώντας σε στα μάτια, που το κατάλαβα.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλα κι επώδυνα. Κι εγώ πια που δεν είμαι τόσο νέα, πώς κι έχω ακόμη το ζωνάρι μου έτσι χαλαρό; Ναι, όχι μάντρωμα της σκέψης των νέων σε νόρμες και βολέματα, αλλά είναι οι ίδιοι που τα προσφέρουν, για μια καρέκλα αδειανή, για ένα γραφείο.

Spitogata είπε...

Παράδειγμα γνωστού μου. Ήταν κλητήρας σε δημόσια υπηρεσία. Πήγε στην νεολαία του κυβερνώντος κόμματος και βρήκε δεύτερη δουλειά ως οδηγός υπουργού! Μέσα σε έξι μήνες από κλητήρας στο δημόσιο έγινε πρώτη μούρη, στέλεχος και πλούσιος.

Παρά τα 85 σου χρόνια Θερμε, εσύ δεν ξεχνάς την αληθινή αξία της νιότης. Ο νεοέλλην όμως έχει ξεχάσει τις επαναστάσεις, χάρη του βολέματος. Θυσιάζει την ελευθερία για το μαντρί. Γιατί εκεί νομίζει πως θα είναι ασφαλής, επιφανής, άξιος.

Α! Όπως είπα και στην Ντόρα...Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια!

tk είπε...

Τις ξέρω αυτές τις νεολαίες, ακόαμ τις ζω από κοντά.

Αχ, πόσο δίκιο έχετε...

Μελαγχόλησα. Και θύμωσα. Με όλους μας.

Θερμεσιλαος είπε...

δωροθεοδώρα,
δεν είναι μεγάλα κι επώδυνα. είναι μικρά κι ανώδυνα, όπως γράφω, κατ'εικόνα και καθ' ομοίωση όλων μας, αφού η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (και γι αυτό, ποτέ δεν ανασταίνεται)...
καλημέρα στον γάτο σας.
θ.
-----

σπιτόγατα,
δεν είμαι 85, είμαι ...παραπάνω αλλά τα κρύβω επιμελώς αποσκορακιζόμενος την πραγματικότητα, ως γνήσιος νεοέλλην..

----

μορφεα,

μην εξοργίζεσθε. όπως λέει και το γνωστό τραγούδι "κι αν σε θέλω κι αν με θέλεις τίποτε δεν βγαίνει, στο μεσαίο το κατάρτι είμαστε δεμένοι - η ελλαδα κι εμεις..

διαβάστε φωναχτά, με την προσήκουσα προφορά (για να χαλαρώσετε) τον εξής θεσσαλικό διάλογο μεταξύ δυό τσεμπεροφορουσών θεσσαλισσών
- σι γαμ΄σαν εψέ;
-ουόχ΄, σι βαφτίσα...
κάπως έτσι είναι και η συνεννοήση στην χώρα μας - αμφίσημη...

την καλημέρα μου
θερμεσίλαος ο μάγνης

tk είπε...

XAXAXAXAXA!!!!!!!!!!!

Αμφίσημη δε λέτε τίποτα. Θα έλεγα αμφιλεγόμενη...

Spitogata είπε...

Γέλασα, ακόμα περισσότερο με το "αποσκορακιζόμενος"!

Έκτακτο!

Τέλος θα ήθελα να διαφωνίσω με το κομμάτι του καναπέ. Στον δικό μου αντί για τις αρίδες τους, κυριαρχούν οι τρίχες μου!

Κρύβε χρόνια...κρύβε λόγια!

habilis είπε...

Τσιμπησα σαν ψαρι και εγω και παρακολουθησα πολλες τηλεορασοκοκορομαχιες απο υποψηφιους .Παρατηρουσα τους νεους υποψηφιους , μου φαινοντουσαν αμηχανοι με μια και μονο αγωνια , να μην ξεφευγουν απο την κομματικη γραμμη...

Θερμεσιλαος είπε...

σπιτογατα,
σας απαντσώ πρωί-πρωί γιατί το χθεσινό στιφάδο μου έπεσε βαρύ και δεν κοιμήθηκα. έτσι είμαι εδώ με την τσίμπλα στο μάτι κι αναρρωτιέμαι περί του βασίμου της ρήσεως "ουκ έρχεται μόνον το γήρας", ας όωεται το στιφάδο κιεγώ που το καταβρόχθισα προσπαθώντας να αναπληρώσω το σύνδρομο πέινας των ελεύθερων πολιορκημένων...
χαίρομαι που γελάσατε με τον όρο "αποσκορακιζόμενος" που παρ' ότι ορθός, δεν χρησιμοποιείται, φευ!, πλέον.
ομολογώ πως δεν κατάλαβα αυτά περί τριχών. στην αρχή σκέφτηκα να σας υποβάλω ως πρόταση να πείτε στους τρεις αρσενικούς με τους οποίους ζείτε, όπως αναφέρατε αλλού, να σας αγοράσουν μια ηλεκτρική σκούπα, κάνοντας ταυτόχρονα και μια ενδελεχώς επιμελήμένη χαλάουα. μετά το κανασκέφτηκα. είδα και την φωτογραφία στο προφίλ σας, της γάτας, και κατάλαβα. στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω πως η γάτα σας είναι ομορφότερη από αυτήν με την πυζάμα, που αγκαλιάζει τον ασκαρδαμυκτί στην φωτογραφία του προφίλ του.
α, και, δυστυχώς, είμαι υπερήλιξ (κι αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι...)
καλημέρα.
Θ.

------

φίλε χαμπίλη,
εγώ την γλύτωσα. δεν έχουμε κεραία τηλοψίοας, οπότε είδα ένα παλιό μαγνητοσκοπημένο επεισόδιο της "δυναστείας", που κληρονόμησα πέρσυ από την μάνα μου. συνελόντι ειπείν, το ίδιο είδαμε...
καλημέρα,
Θ.

Spitogata είπε...

Καλημέρα και καλή χώνεψη. Τουλάχιστον ήταν νόστιμο το στιφάδο; Να πούμε χαλάλι η βαρυστομαχιά!

Δηλώνω άγνοια ως προς την ακριβή ερμηνεία του "αποσκορακιζόμενου". Ως γνήσια νεοελληνίδα, δεν θα πω μικρή - ασχέτως αν έτσι νιώθω, αλλά σίγουρα άμυαλη και ημιμαθής δεν την έχω ξανά συναντήσει. Θα ρωτήσω λοιπόν, τι σημαίνει;

Τιμή μου να διδάσκομαι Θερμέ μου, από ανθρώπους που ανεξαρτήτως ηλικίας μπορούν να μεταδώσουν την γνώση τους και είναι πάντα νέοι στην καρδιά!

Όσο για τις λοιπές τρίχες...όποιος έχει αίλουροειδή στο σπίτι, έχει μάθει να ζει με αυτές.
Και του Ασκάρ με κάθε συμπάθεια, είναι μια πολύ χαδιάρα σιβηρική!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε συ...είσαι ωραίος τρελός!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Θερμεσίλαε, το αρχικό κείμενό σας σκιαγραφεί κατά κάποιον τρόπο, την ΑΝΑΓΚΗ, κυρίως των νέων ανθρώπων να ανήκουν κάπου, πράγμα το οποίο, προσωπικά κατανοώ κι ως ένα βαθμό τουλάχιστον, είναι θεμιτό, άρα και αποδεκτό. Μεγαλώσαμε με το στίχο του Σαββόπουλου "φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες", όπερ μεθερμηνευόμενον, παραπέμπει στο γνωστό ρητό "Η ισχύς εν τη ενώσει", που αποτελεί αναπόσπαστο παράγοντα κάθε δομημένης συλλογικότητας. Τις δυο τελευταίες δεκαετίες, ακούγεται κατά κόρον, το δημώδες "Όποιος βγαίνει απ’ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος"… μ’ άλλα λόγια, η εξατομίκευση, οδηγεί αναπόφευκτα στην περιθωριοποίηση και στον αποκλεισμό κι αυτό πλέον, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Ο αμνός καταπίνει τις διαφωνίες του (…αφού πρώτα τις μηρυκάσει, ως όφειλε) για να μη φαγωθεί, αγνοώντας ίσως πως, αργά ή γρήγορα, κάτι τέτοιο θα συμβεί, εφόσον ο προστάτης του, δεν είναι παρά ο λύκος, φορών τη μάσκα του καλού ποιμένος. Το λυπηρό της όλης υπόθεσης, είναι πως η ανάγκη των νέων ανθρώπων να ανήκουν κάπου, τις περισσότερες φορές, δεν προκύπτει από πραγματική ταύτιση ή έστω συγγένεια με κάποια ιδεολογία, ομάδα ή κίνημα κλπ, αλλά από μια διαπίστωση πως, απλά και μόνο για να επιβιώσει κανείς, πρέπει να είναι κολλητός, σύντροφος, παρατρεχάμενος, οπαδός κλπ, κάποιου ισχυρού. Η εσωτερική παρόρμηση δηλαδή, γίνεται απελπισία κι αυτήν την απελπισία, οι ισχυροί την εκμεταλλεύονται, από τη στιγμή μάλιστα, που η συνταγματικώς κατοχυρωμένη αξιοκρατία δεν εφαρμόζεται ούτε καν απ’ τους ίδιους, που υποτίθεται πως είναι ταγμένοι να δίνουν το παράδειγμα κι επιπλέον, γι αυτή τους τη νοοτροπία, όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από το εκλογικό σώμα, αλλά αντιθέτως ενισχύονται.
Για το πώς φτάσαμε από το "Η ισχύς εν τη ενώσει" στο "Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν" (…που μακάρι να ήταν έστω κι έτσι, αλλά είναι ακόμα χειρότερα) σας παραπέμπω σ’ ένα άρθρο του Ανδρέα Πανταζόπουλου, στην Ελευθεροτυπία της Κυριακής 16/09/2007

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=18765504

Τους "αγωνιστικούς" χαιρετισμούς μου σε όλους
Καλό βόλι ! :)

ΥΓ. Η επωδός σας μου θυμίζει έντονα ένα από τα δεκάδες προεκλογικά διαφημιστικά σποτάκια της Νέας Δημοκρατίας.

Θερμεσιλαος είπε...

σπιτογατα,
το στιφαδο ήταν καλό - εξαιρετικό. μου έδωσαν κι ένα κουτί μααλόξ για τον δρόμο /για το σπίτι.
αποσκορακιζω=απορρίπτω, αποποιούμαι, απεμπολώ κλπ. έχει πάντοτε χροιά του τελεσίδικου. παλιά λέξη, χρήσιμη. μου επιτρέπει να φαίνομαι μορφωμένος.
χαίρομαι που έμαθα πως η γάτα που αγγαλιάζει τον ασκαρδαμυκτί στην φωτό του προφίλ του είναι σιβηριανη. αυτό σημαίνει πως δεν φοράει πυζάμα αλλά ριγέ ρούχο κατάδικου αντιφρονούντος.. έλεγα κι εγώ... τώρα, αντιφρονούσα και χαδιάρα, αυτό είναι εκπληκτικό που αναφέρετε.
--
ασκαρδαμυκτί,
ωραίος ναι/ίσως , αλλά φευ! όχι όμορφος.. δεν κάνω για Γ.Γ.

-----

vermint,

με τα σποτάκια δεν έχω ακόμα σχέση, αλλά αν θέλετε να με βοηθήσετε προτεινοντάς με για τις επόμενες εκλογές, θα χαρώ πολύ - φτάνει να με πληρώσουν έγκαιρα κι όχι στις μεθεπόμενες..

καλο απόγευμα σε όλους.
Θερμεσίλαος (επιλαχών)

-----

Vermint είπε...

Αααα, δεν παίζω... έχετε ήδη προλάβει να δηλώσετε τη λατρεία σας στους λύκους :)