Αγαπάω κι αδιαφορώ
και κρατάω τον κατάλληλο χορό
το λοιπόν θα αγαπάω κι εμένα
όπως εσένα
Μην παρανοείς τα λόγια πού ‘χω πει
είν’ η πιο απλή του κόσμου συνταγή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Κοίτα με στα μάτια με υπομονή
διώξε του άλλου κόσμου την επιρροή
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβο στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
και μαζί σου τό ‘χω μάθει και αυτό
παραδόξως ν’ αγαπάω κι εμένα
όπως εσένα
Την εικόνα αυτού του κόσμου δεν μπορώ
ούτε μέσα στην σκιά του θα χαθώ
μάγεψαν κι εσένανε τα ξωτικά
κάνεις πάλι κύκλους σ’ άλλη αγκαλιά
Και μη μας τρομάζουν φως μου οι πληγές
στις χρυσές στιγμές μας πλάι και αυτές
νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονάς
είν' πανάκριβό στο λέω ν’ αγαπάς
Αγαπάω κι αδιαφορώ
κι έχω φτιάξει ένα καινούριο εαυτό
τώρα πια με αγαπάω κι εμένα
όπως εσένα
4 σχόλια:
Υπέροχο το λαλάκι.. Καλή εβδομάδα!
Aπό κάπου πρέπει να κάνουμε μια αρχή για να μάθουμε ν' αγαπούμε....
!!!. Του Νικολα δεν ειναι ? Και οχι του Αι Νικολα που γραφεις στο επομενο post?
Ε ναι, ο Αη Νικόλας είναι διάσημος, ο Νικόλας απλώς Άσιμος…μακάρι να ζούσε κι ας μη μαθαίναμε ποτέ για τι ακριβώς αδιαφορεί ο αγαπών. Αγάπη κι αδιαφορία δε μοιάζουν ασυμβίβαστα, αλήθεια? Αγαπάω κι αδιαφορώ… αν είναι μέρα ή νύχτα, αν έχει κρύο, αν έχει λιακάδα (…πάντα λιακάδα δεν έχει όταν αγαπάω, άλλωστε ?). Αδιαφορώ για τον απέναντι, τον δίπλα, τον μέσα μου κόσμο… αδιαφορώ για μένα, γιατί αγαπάω. Να δω πότε θ’ αγαπήσω κι εσένα, όπως εμένα…
Δημοσίευση σχολίου