Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Ανεπίδοτο μήνυμα

Στα ούζα που δεν ήπιαμε ακόμα....

Η περιουσία της μνήμης. "Μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για λίγο ή λίγους για πολύ, ποτέ όμως όλους για πάντα" (Γνωστού) Αγνώστου.

Βλέποντας όλα αυτά, δεν ξέρεις αν νιώθεις συγκινημένος, μελαγχολικός, τσαντισμένος, απαισιόδοξος. Ίσως, όλα μαζί. Πάντως, σε κάνει να πονάς τον τόπο σου, την ιστορία σου, τους απλούς ανθρώπους. Φτάνει να υπάρχει μια απείραχτη γωνίτσα στην καρδιά σου.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πάλι οι γνωστές μαλακίες

Ανώνυμος είπε...

Σε καλό δρόμο είσαι με τις μαλακίες σου. Έτσι τις ρίχνεις όλες. Κακομοίρη μου εγώ σε άγαπησα όμως.

Θερμεσιλαος είπε...

(τέως) Ανώνυμη, αλλά σίγουρα Τέως,
επι τέλους κατάλαβα ποιά είσθε εσείς με τις κακεντρεχείς και αγενείς παρατηρήσεις σας. και λυπάμαι για σας.
σας προτρέπω να διαβάσετε την συλλογή με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, στα οποία καταφανώς εντρυφάτε. και δεν θα παραλείψω, τώρα με την επιστροφή μου να σας αφιερώσω και ένα τραγουδάκι του Brel, το Les remparts de VArsovie, που σας πάει. παρά την επιφανειακή γνώση σας μεταξύ άλλων των γαλλικών αν θυμάμαι καλά,νομίζω πως θα το καταλάβετε - θα αναρτήσω και τα λόγια.
Πάντως σταματήστε να μαγαρίζετε και τούτο το μπλογκ. Είστε και θα παραμείνετε τέως εσαεί.