ΑΡΜΟΝΙΑ

Από τα διαφορετικά προκύπτει η αρμονία. Αρμονία είναι το γίγνεσθαι, η τάξη, το παιγνίδι εντός της αναγκαιότητας, ο νόμος, το ίδιο το σύμπαν.
Όλες οι δυνάμεις τείνουν να συγκρουστούν και να βρουν μία ανακουφιστική θέση· ό,τι προκύπτει μετά τη σύγκρουση είναι αρμονικό, η ζωή η ίδια στις αναταράξεις και την ηπιότητά της.
Η αρμονία προκύπτει από τα διαφορετικά. Το διέγνωσε αυτό πρώτος ο πιο λεπτός ίσως ψυχολόγος και διανοητής της ανθρωπότητας, ο Ηράκλειτος: Το αντίξουν συμφέρον και εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν (και πάντα κατ' έριν γίνεσθαι), το αντίρροπο ωφελεί· και η καλλίστη αρμονία προκύπτει από το διαφορετικό (και όλα γεννώνται από τη φιλονικία). Η ενότητα προκύπτει από την πολλαπλότητα, και ταυτόχρονα τα διαφορετικά μέρη αποκτούν νόημα μόνο μέσα από την κοινή τους λειτουργία στο πλαίσιο ενός συνόλου. Η καλύτερη συναρμολόγηση γίνεται στο βάθος. Στο βάθος άρα υπάρχουν δυνάμεις αντίρροπες, κυλάει άφθονη ενέργεια. Εκεί βρίσκεται η ισχυρότερη αρμονία· από 'κεί θα 'πρεπε να ξεκινά ο στοχασμός του ανθρώπου, από το σκότος του μύχιου, απ' την ουσία και όχι από τα φαινόμενα, αλλά: ου γαρ φρονέουσιν τοιαύτα πολλοί, οκόσιν εγκυρεύσιν, ουδέ μαθόντες γινώσκουσιν, εωυτοίσι δε δοκέουσι (οι πολλοί δεν στοχάζονται πάνω στη φύση των πραγμάτων που συναντούν μπροστά τους, ούτε τα γνωρίζουν πραγματικά έστω κι αν τα διδαχτούν, αλλά απλώς νομίζουν πως τα γνωρίζουν). Κι ενώ είναι γύρω μας, παρόντες απουσιάζουν (παρεόντας απείναι). Πώς να υπάρξει αρμονία σήμερα όταν ουδείς μεριμνά για τον εαυτό του; Όταν δεν στοχάζεται; Όταν δεν κήδεται της σωτηρίας της γλώσσας, του λόγου; Όταν αγνοούν (αγνοούμε) ότι είναι γαρ εν το σοφόν, επίστασθαι γνώμην, οτέη εκυβέρνησε πάντα δια πάντων (τούτη είναι η μόνη σοφία: να γνωρίζεις ότι ο ορθός λόγος κυβερνά τα πάντα μέσα από τις εσωτερικές τους σχέσεις) και ότι ωσαύτως: μάχεσθαι χρη τον δήμον υπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος (ο λαός πρέπει να υπερασπίζεται τον νόμο όπως ακριβώς υπερασπίζεται τα τείχη της πόλης);
Πώς να υπάρξει υπ' αυτούς τους όρους αρμονία, όταν όχι μόνο δεν σκάμε για να την αναζητήσουμε στο βάθος αλλά ούτε καν σεβόμαστε την ήδη υπάρχουσα; Όταν καθημερινά διασπάται η ψυχική μας ισορροπία, αλλά και αυτή της φύσης (οικολογική τη λένε);
ΥΓ. Πολιτική παρέμβαση για την …"διαφορετικότητα(;! )" των δυο μονομάχων μέσο της εικόνας που θέλουν να μας επιβάλουν και πάλι: Που είναι το αντίθετο; Το διαφορετικό;

M2H

Tú no puedes volver atrás

porque la vida ya te empuja

con un aullido interminable, interminable...

Te sentirás acorralada

te sentirás perdida o sola

tal vez querrás no haber nacido, no haber nacido...

Pero tú siempre acuérdate

de lo que un día yo escribí pensando en ti,

pensando en ti, como ahora pienso...

La vida es bella ya verás,

como a pesar de los pesares,

tendrás amigos, tendrás amor, tendrás amigos...

Un hombre solo, una mujer,

así tomados de uno en uno,

son como polvo, no son nada, no son nada...

Entonces siempre acuérdate

de lo que un día yo escribí

pensando en ti, pensando en ti, como ahora pienso...

Otros esperan que resistas,

que les ayude tu alegría

que les ayude tu canción entre tus canciones...

Nunca te entregues ni te apartes

junto al camino nunca digas

no puedo más y aquí me quedo, y aquí me quedo...

Entonces siempre acuérdate

de lo que un día yo escribí pensando en ti,

pensando en ti, como ahora pienso...


La vida es bella ya verás

como a pesar de los pesares

tendrás amigos, tendrás amor, tendrás amigos...

No sé decirte nada más

pero tu debes comprender

que yo aún estoy en el camino, en el camino...

Pero tú siempre acuérdate

de lo que un día yo escribí pensando en ti,

pensando en ti, como ahora pienso...

Υ.Γ. Τρισολβία, έτη πολλά, κόρη μου

Θερμεσίλαος ο Μάγνης, v.1.0

Για τον Θερμεσίλαο, που γεννήθηκε μάλλον στις Παγασές περί τα τέλη του 2ου π.Χ. αιώνα, γνωρίζουμε πως ήταν δωρικής καταγωγής όπως, άλλωστε φαίνεται και από το όνομά του.

Αναφορές γι’ αυτόν υπάρχουν λίγες, αυτές που περιέχονται στα αποσπάσματα (Fragmenta) του έργου του "περί γεωργίας" (De Agricultura) του Μάρκου Πόρκιου Κάτωνα, (Marcus Porcius Cato) του ρωμαίου κήνσορα, ο οποίος έμεινε γνωστός με την περίφημη φράση ceterum censeo carthaginem esse delendam - η φράση αυτή χρησιμοποιείται θύραθεν ως carthago delenda est.

Συγκεκριμένα, συνάγεται πως ο Θερμεσίλαος ο Μάγνης ήταν μεγάλος έμπορος σιτηρών στην Αλεξάνδρεια και ένας των κυριωτέρων προμηθευτών δημητριακών των ρωμαϊκών λεγεώνων και ιδιαίτερα της 10ης Fretensis, που, λόγω των καρχηδονιακών πολέμων και ειδικότερα του τρίτου, στάθμευε στην περιοχή του Ρηγίου.

Σημειώνεται δε η εμμονή του Θερμεσίλαου να εξωφλείται σε νομίσματα των Ιχνών της Μακεδονίας λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε άργυρο, όπως αναφέρει η Σ. Ψωμά στην σχετική μονογραφία της.

Μια περαιτέρω αναφορά στον περί ου λόγος είναι αυτή που απαντά στα Ιστορικά Υπομνήματα του Στράβωνα, λιγώτερα γνωστά από την Γεωγραφία του, ωστόσο γραμμένα με γλαφυρό και αξιόπιστο τρόπο, στα οποία αναφέρει πως ο Θερμεσίλαος πέρασε τα τελευταία έτη της ζωής του στις Κλαζομενές της Μ. Ασίας, υπέργηρος, παρακολουθώντας την διδασκαλία του επικούρειου Μητρόδωρου.

Δεν είναι ωστόσο σαφές αν πρόκειται για τον ίδιο άνδρα, εφ’ όσον η γραφή του ονόματός του διαφέρει και απαντά ως Θερμεσίλαος, Θερμασίλαος και δις ως Θερμοσίλαος. Τούτο, κατά τον Κράντσε, μπορεί να αποδοθεί πιθανά σε λάθη των αντιγραφέων, ωστόσο, η ασάφεια παραμένει.

Le pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau coule la Seine

Et nos amours faut-il qu'il m'en souvienne

La joie venait toujours après la peine

Vienne la nuit sonne l'heure

Les jours s'en vont je demeure

Les mains dans les mains restons face à face

Tandis que sous le pont de nos bras passe

Des éternels regards l'onde si lasse

Vienne la nuit sonne l'heure

Les jours s'en vont je demeure

L'amour s'en va comme cette eau courante

L'amour s'en va comme la vie est lente

Et comme l'Espérance est violente

Vienne la nuit sonne l'heure

Les jours s'en vont je demeure

Passent les jours et passent les semaines

Ni temps passι ni les amours reviennent

Sous le pont Mirabeau coule la Seine

Vienne la nuit sonne l'heure

Les jours s'en vont je demeure

ΑΠΟΘΗΡΙΩΣΗ

Αποθηρίωση…
Θρώσκει... αγρία νόσος "ζητώντας να αφανίσει με άγρια λύσσα" τα πάντα. Το θρώσκω, που περιέχεται στη λέξη άνθρωπος -που είναι γραμμένο στα σπλάχνα και στους αδένες του ανθρώπου- παράγεται από ρίζες θερ-, θηρ-, όπως και το θηρ-ίον.
Σημαίνει τινάσσομαι, πηδώ, άλλομαι. Τινάσσομαι ως πάνθηρ. Πηδώ στη ράχη του θηράματος και το ξεσκίζω. Άλλομαι με άλματα. Θρώσκει ο άνθρωπος. Ρίναι θούρος, ορμητικός, μαινόμενος.
Θρώσκει: ορμά, εφορμά.
Το ερώτημα βέβαια είναι τι το αποθηριώνει (και εξαθλιώνει).
Με ποιο τρόπο ελλογικεύονται και απωθούνται τα ζωικά ένστικτα που ανεβάζει στην επιφάνεια απ' τα βάθη της ψυχής το θρώσκω.
Ή, πώς τιθασεύονται τα άλογα συναισθήματα και οι ανεξέλεγκτες παρορμήσεις;
Από την κατάλληλη μακροχρόνια Παιδεία; Από την ανθρωπιστική Παιδεία που υποτάσσει το θρώσκω και ποδηγετεί το θηρίο: "Η διδαχή - γράφει ο Δημόκριτος - μεταρυσμεί τον άνθρωπον, μεταρυσμούσα δε φυσιοποιεί" (Η Παιδεία - διδασκαλία και μάθηση - μεταμορφώνουν τον άνθρωπο δίνοντάς του μια δεύτερη φύση: την ευ-μορφία του μορφωμένου).
Την σήμερον πλεονάζουν οι παρα-μορφωμένοι και τα δύσ-μορφα θηρία . Χρειάζεται, άραγε, η ανθρωπιστική Παιδεία;

Επιστολή στην Ανώνυμη

Α. (όπως Ανώνυμη, Αμφίθυμη κλπ),

Προτιμώ να σε προσφωνήσω έτσι καθότι η οποιαδήποτε άλλη προσφώνηση θα ήταν έωλη. Εξηγούμαι: μαγάρισες το προηγούμενο μπλογκ μου γράφοντας ανωνύμως αγενή σχόλια με απόρροια να δημιουργήσω το παρόν, στο οποίο συνεχίζεις να βυσσοδομείς, εκτιθέμενη, όπως και το έκανες στο προηγούμενο δικό σου μπλογκ. Πιστεύοντας πως καθείς κρίνεται, δεν σβήνω τα σχόλια σου χαμογελώντας πικρόχολα και αναθυμούμενος πως “κάθε νέα γνωριμία είναι σημάδι απροσεξίας” όπως επιβεβαιώθηκε χρονικά μετά την αποφράδα εκείνη την μέρα του 2002 στο Κολωνάκι.

Την Καθαρή Δευτέρα συνάντησα συγκυριακώς στο Ψυχικό γνωστούς μου (σου), οι οποίοι ανέφεραν με την δέουσα ειρωνεία αυτά που γράφεις στο μπλογκ σου για μένα προσθέτοντας για σένα διάφορα αιχμηρά σχόλια, τα οποία, φευ!, δεν μου επιτρέπεται ιδιοσυγκρασιακώς ούτε να σχολιάσω ούτε και να αναφέρω.

Να τολμήσω να σε προτρέψω για μιαν ακόμη φορά να συμπεριφερθείς ως ενήλικη εγκαταλείποντας την κακότροπη και εγωιστική συμπεριφορά του άνευ ορίων αναθρεμμένου μοναχοπαιδιού;

Φοβάμαι πως εδώ ισχύει το φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Έτσι, αναρτώ το τραγούδι του διαχρονικού Ζακ Μπρελ και παραθέτοντας και τα λόγια (ποτέ δεν ξέρεις…)

T'as voulu voir Vierzon

Et on a vu Vierzon

T'as voulu voir Vesoul

Et on a vu Vesoul

T'as voulu voir Honfleur

Et on a vu Honfleur

T'as voulu voir Hambourg

Et on a vu Hambourg

J'ai voulu voir Anvers

Et on a revu Hambourg

J'ai voulu voir ta sœur

Et on a vu ta mère

Comme toujours...

T'as plus aimé Vierzon

Et on a quitté Vierzon

T'as plus aimé Vesoul

Et on a quitté Vesoul

T'as plus aimé Honfleur

Et on a quitté Honfleur

T'as plus aimé Hambourg

Et on a quitté Hambourg

T'as voulu voir Anvers

Et on n'a vu qu'ses faubourgs

Tu n'as plus aimé ta mère

Et on a quitté sa sœur

Comme toujours

Et je te le dis

Je n'irai pas plus loin

Mais je te préviens

J'irai pas à Paris

D'ailleurs j'ai horreur

De tous les flons flons

De la valse musette

Et de l'accordéon

T'as voulu voir Paris

Et on a vu Paris

T'as voulu voir Dutronc

Et on a vu Dutronc

J'ai voulu voir ta sœurJ'ai vu le mont Valérien

T'as voulu voir Hortense

Elle était dans l'Cantal

J'ai voulu voir Byzance

Et on a vu Pigalle

À la gare Saint-Lazare

J'ai vu les Fleurs du Mal

Par hasard...

T'as plus aimé Paris

Et on a quitté Paris

T'as plus aimé Dutronc

Et on a quitté Dutronc

Maintenant je confonds ta sœur

Et le mont Valérien

De ce que je sais d'Hortense

J'irai plus dans l'Cantal

Et tant pis pour Byzance

Puisque j'ai vu Pigalle

Et la gare Saint-Lazare

C'est cher et ça fait mal

Au hasard

Et je te le redis

Chauffe Marcel

Je n'irai pas plus loin

Mais je te préviens kaï kaï

Le voyage est fini

D'ailleurs j'ai horreur

De tous les flons flons

De la valse musette

Et de l'accordéon

T'as voulu voir Vierzon

Et on a vu Vierzon

T'as voulu voir Vesoul

Et on on a vu Vesoul

T'as voulu voir Honfleur

Et on a vu Honfleur

T'as voulu voir Hambourg

Et on a vu Hambourg

J'ai voulu voir Anvers

Et on a revu Hambourg

J'ai voulu voir ta sœur

Et on a vu ta mère

Comme toujours

T'as plus aimé Vierzon

Et on a quitté Vierzon...
Chauffe... chauffe

T'as plus aimé Vesoul

Et on a quitté Vesoul

T'as plus aimé Honfleur

Et on a quitté Honfleur

T'as plus aimé Hambourg

Et on a quitté Hambourg

T'as voulu voir Anvers

Et on n'a vu qu'ses faubourgs

Tu n'as plus aimé ta mère

Et on a quitté sa sœur

Comme toujours ...

Chauffez les gars…

Mais, mais je te le reredis ... Kaï

Je n'irai pas plus loin

Mais je te préviens

J'irai pas à Paris

D'ailleurs j'ai horreur

De tous les flons flons

De la valse musette

Et de l'accordéon

T'as voulu voir Paris

Et on a vu Paris

T'as voulu voir Dutronc

Et on a vu Dutronc

J'ai voulu voir ta sœur

J'ai vu le mont Valérien

T'as voulu voir Hortense

Elle était dans l'Cantal

J'ai voulu voir Byzance

Et on a vu Pigalle

À la gare Saint-Lazare

J'ai vu les Fleurs du Mal

Par hasard....