Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΟΥΤΙΔΑΝΕΣ


Πως να μεταφέρει κάποιος τον ήχο της επιβεβλημένης σιωπής με λέξεις;
Πως να μεταδώσει κάποιος το κενό με λέξεις;
Πως να σκεφτεί κάποιος με αδειανό μυαλό για πράγματα που γεμίζουν την ζωή;
Πως να δώσει κάποιος κάτι που δεν κατέχει;
Πως τολμά να πει κάποιος στο παιδί του πως σφάλλει γιατί "θα έπρεπε" να .......
Πως να απλώσει κάποιος το χέρι σε κάποιον που το έχει ανάγκη, όταν ο ίδιος κρατιέται με το ζόρι να μην σωριαστεί;
Πως να νοιαστεί κάποιος για τον πόνο του άλλου όταν ο ίδιος γεμίζει με παυσίπονα την καθημερινότητα του για να απαλύνει το άχθος του άλγους όσων ερήμην του συμβαίνουν γύρω του;

6 σχόλια:

Sophia Kollia είπε...

Γεμίζεις το κενό με ένα τραγούδι η μια μουσική,
τολμά να πει πως σφάλλει όταν πάει να ανασκευάσει τα αξιώματα της ζωής,
απλώνεις το χέρι και για να κρατηθείς, όπως και για να βοηθήσεις,νοιάζεσαι για τον πόνο του άλλου γιατί ο προσωπικός σου σε κάνει ευαίσθητο δέκτη στους άλλους. Είναι σαν μια γλώσσα που την μαθαίνεις για να επικοινωνείς και όχι για να απομονώνεσαι.

Ο καθένας έχει τις δικές του απαντήσεις βέβαια!
καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

ποιητικότατον, δεν χρήζει απαντήσεων, μόνο ανθρωπίνων ορίων!

Ιμμαήλ είπε...

Όταν έχεις μάθει να μην φοβάσαι την σιωπή, το κενό, τα λάθη, την απουσία, την ανάγκη και τον πόνο, όταν αντί όλα αυτά να σε τσακίζουν και να σε γονατίζουν γίνονται η αρχή για κάτι καλύτερο, για μεγαλύτερη σοφία, όταν όλα αυτά τα έχεις βιώσει και ξεπεράσει μένοντας ακέραιος, τότε πιστεύω ότι μπορείς να κάνει την υπέρβαση και να μεταδόσεις αυτά που φαντάζουν αδύνατα.

Μια καλημέρα απο μια λαίμαργη μέλισσα!

υγ: μου αρέσει να απαντάω στα δικά σας ποστ για τα σχόλια που αφήνετε στο κυψελάκι μου. Δεν μου βγαίνει να κάνω διάλογο εντός των μελότοιχων. :)

Θερμεσιλαος είπε...

@ σοφία,
δεν ήμουν αρκετά σαφής. απλώς περιέγραψα τις εντυπώσεις μου από τα εν ελλάδι τεκταινόμενα (όχι συμβαίνοντα - τα τεκταινόμενα έχουν μιαν αρνητική και οιονεί απειλητική χροιά.
καλός βράδυ.

Θερμεσιλαος είπε...

@ καπ-κουμ,
με κατάλαβες επακριβώς. τελικά τι μας έμεινε εμάς τους παληούς παρά η ανάγνωση της ποίησης και η προσπάθεια της ενίοτε ποιητικής έκφρασης, που, φευ! συνήθως δεν πετυχαίνει...
τους χαιρετισμούς μου.

Θερμεσιλαος είπε...

χαίρομαι για όλα αυτά που γράφετε. θα πρέπει να αλλάξω γιαλιά και άλλα πρσληπτικα και αντιληπτικά μέσα, αφού δεν τα βλέπω γύρω μου.
α! έχετε δίκιο στην τελευταία σας φράση, δεν μου αρέσει να κολλάω μέλια κι έπειτα ο "μήνας του μέλιτος" δεν προβλέπεται πλέον...
Φιλικά
Θερμεσίλαος ο Μάγνης