Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Ad hominem




Σκόρπια, όλα σκόρπια. Πρέπει, ίσως, να επαναπροσδιορίσω τις προτεραιότητες - tertium non datur ή μήπως datur; Ποιος να ξέρει; Γενικότερα έχω την αίσθηση του ήδη ωφθέντος (déjà vue στην ντόπια μας γλώσσα).

Αφήνομαι στον καιρό και μένω παρατηρητής. Άλλωστε, ίσχύει και το εξαιρετικό vir prudens contra ventum non mingit ή στην καραβίσια γλώσσα, δεν κατουράμε σοφράνο...

Φορές-φορές σκέφτομαι να επισκευάσω το μπλογκ μου, το χρώμα ξεθώριασε με το καυσαέριο, αλλά βαριέμαι.
Η χαρμολύπη της Άνοιξης…

Διαβάζω την βιογραφία του Μπράχε και του Κοπέρνικου και κοιτώ τ’άστρα. Με μπερδεύει η έννοια του parsec - ασύλληπτη είναι, σαν την φωτογραφία του Γαλαξία πιο πάνω, σαν τον Θεό…

Σήμερα είναι η εθνική γιορτή - Αρβανίτες ήταν αυτοί που μας έσωσαν από τους Τούρκους και βέβαια οι συμμαχικοί στόλοι των χωρών, οι τραπεζίτες των οποίων δεν ήθελαν να χάσουν τα δάνειά τους στους επαναστάτες. Αρβανίτες τότε, Αλβανοί σήμερα. Πάντα χρειαζόμαστε έξωθεν σωτήρες και …δακτύλους - ξενομανία βλέπεις…

Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια μου όσο γερνάω, έλεγε ο Ασλάνογλου και κάπου αλλού πως θα φυσήξει όπως φύσαγε. Τα ‘λεγε πριν πεθάνει από ασιτία ένεκα φτώχιας, αυτός ο καλομαθημένος της ΜΑΚΕΡ.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Τι είναι αυτό;



Του Καν2, προς υπεράσπισιν, προς επιβεβαίωσιν...