Με τρομοκρατεί ένας κόσμος που χάνει την αίσθηση του χιούμορ. Ο διάβολος γελάει γιατί ο κόσμος του Θεού τού φαίνεται δίχως νόημα· οι άγγελοι γελούν από χαρά, γιατί τα πάντα στον κόσμο του Θεού έχουν νόημα.

O άνθρωπος χρησιμοποιεί την ίδια φυσιολογική εκδήλωση -το γέλιο- για να εκφράσει δύο διαφορετικές μεταφυσικές στάσεις. Ένα καπέλο φεύγει από το κεφάλι ενός άνδρα και πέφτει πάνω στο φέρετρο μέσα στο φρεσκοσκαμμένο τάφο· η κηδεία χάνει το νόημά της και το γέλιο γεννιέται.

***

Δύο εραστές τρέχουν σ' ένα λιβάδι, χέρι-χέρι, γελώντας. Το γέλιο τους δεν έχει καμία σχέση με αστεία και χιούμορ· είναι το σοβαρό γέλιο των αγγέλων που εκφράζουν τη χαρά της ύπαρξης.

Και τα δύο είδη γέλιου ανήκουν στις απολαύσεις της ζωής, αλλά όταν αυτό φτάνει στα άκρα του, σημαδεύει μια διπλή αποκάλυψη: το ενθουσιώδες γέλιο των αγγέλων-φανατικών, που είναι τόσο πεπεισμένοι για τη σημασία του κόσμου τους, ώστε είναι έτοιμοι να κρεμάσουν όποιον δεν μοιράζεται τη χαρά τους.

Και το άλλο γέλιο, που ακούγεται από την αντίθετη πλευρά, το οποίο δηλώνει ότι τα πάντα έχουν αποστερηθεί το νόημά τους, ότι ακόμη και οι κηδείες είναι γελοίες, ότι το ομαδικό σεξ είναι απλώς μια κωμική παντομίμα.

Η ανθρώπινη ζωή είναι στριμωγμένη ανάμεσα σε δύο χάσματα: ο φανατισμός από τη μία πλευρά, ο απόλυτος σκεπτικισμός από την άλλη.